Ο Επαναπροσδιορισμός της Ελληνικής Κεντροαριστεράς

    

    Η Ελλάδα, στη σοβούσα παγκόσμια κρίση και στην ρευστότητα των πραγμάτων, μπορεί να έχει κάποια ελπίδα αναστροφής της ελεύθερης πτώσης της, και προόδου,  μόνο με την προοπτική μιας ενωμένης Κεντροαριστεράς και μιας βιώσιμης συνεργασίας ή/και συμπαράταξης με την Αριστερά, που δεν θα είναι ιδεολογικά εξαντλημένη και εν δυνάμει πολιτικά εξουδετερωμένη, αλλά που με υπέρβαση των πολιτικών στερεοτύπων τους και με συντονισμό, θα εργαστούν για να μην μειωθεί καταλυτικά η δυνατότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση με όραμα και αποτελεσματικότητα.

Ο επαναπροσδιορισμός της  κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας και της πορείας της στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μπορεί να υποστηριχθεί μόνο από μία ευρεία και ενωμένη Σοσιαλδημοκρατία, η οποία παραμένει ένα εφικτό ίσως ζητούμενο στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας.

    Μία σύγχρονη και κριτικά ρεβιζιονιστική πρωτοβουλία πολιτών, συλλογική και απεγκλωβισμένη από τα συρρικνωμένα και ξεπερασμένα κόμματα του χώρου (όπως αυτά κατέληξαν στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις), μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμη πυλώνα, στην ευρύτερη  κεντροαριστερά του πολιτικού φάσματος της σημερινής πολιτικής, πατριωτικά ευρωπαϊκή, ώστε το εθνικό κράτος να δύναται μέσα από τις προστατευτικές υπερκρατικές δομές της ΕΕ, να αμυνθεί απέναντι στις παγκοσμιοποιημένες αγορές και στην αφομοίωσή του  από έναν αηθικισμό της παγκοσμιοποιμένης οικουμένης, και παράλληλα να συνδιαμορφώσει ισότιμα την εμβάθυνση των ήδη υπαρχουσών συσσωματώσεων της ΕΕ, για μια πλουραλιστική και βαθειά συνεννόηση προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

 Η νέα ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία επαναπροσδιοριζόμενη στη λογική των μεγάλων ηγετών της, των Βίνγκφορς και Χάνσον του Βίλι Μπραντ, του Φρανσουά Μιτεράν, του Ρομάνο Πρόντι, κ.α. , με πολιτικές που θα ενισχύουν ταυτόχρονα τη βιώσιμη οικονομικο-κοινωνική ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής των πολιτών, μπορεί να επανακαθορίσει το μέλλον και κυρίως το χαμένο νόημα της Ενωμένης Ευρώπης, στη βάση των αρχών της κοινωνικότητας της συλλογικότητας της  αλληλεγγύης αλλά και της ισοτιμίας των λαών της.

   Η Ελλάδα, μπορεί να γίνει πολιτικά υπολογίσιμη στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, στο άρμα μιας νέας Σοσιαλδημοκρατίας, που θα εργαστεί ενάντια στον  Μονεταριστικό κατευθυντικό παρεμβατισμό,  θα σταθεί απέναντι σε δομές και αρχές κανονιστικού περιορισμού της ελευθερίας των ευρωπαικών λαών, θα συνεργαστεί για την αφύπνιση των ευρωπαίων πολιτών μπροστά στον αποπνικτικό εναγκαλισμό μιας νέας αυταρχικής υπερεθνικά κρατικής κεντρικής εξουσίας της ΕΕ. και θα πετύχει ένα ενιαίο μέτωπο των Ευρωπαίων  για την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους.